بررسی تأثیر برخی ساز و کارهای حاکمیت شرکتی و محافظه‌کاری بر توان پیش‌بینی مدل‌های ورشکستگی

سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری مطلوب و تخصیص بهینة منابع خویش همیشه به دنبال کسب اطلاعات در مورد گزینه‌های سرمایه‌گذاری خود هستند. یکی از مهم‌ترین اطلاعاتی که می‌تواند سرمایه‌گذاران را در این راه یاری کند، پیش‌بینی ورشکستگی شرکت‌هاست. پژوهش‌های زیادی در حوزة پیش‌بینی ورشکستگی شرکت‌ها انجام شده است. با این حال در بیش‌تر آن‌ها تنها از "نسبت‌های مالی" و "اندازة شرکت" به عنوان متغیرهای مؤثر بر ورشکستگی شرکت‌ها نام برده شده است. این پژوهش بر آن است تا با معرفی متغیرهای "دوگانی وظیفة مدیر عامل"، "مالکیت نهادی سهام" و "محافظه‌کاری" به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر توان پیش‌بینی مدل‌های ورشکستگی، باب جدیدی را در تحقیقات این حوزه باز کند. در این پژوهش برای اولین بار از معیار "افزایش یا کاهش قابل ملاحظه در سود هر سهم" برای اندازه‌گیری ورشکستگی استفاده می‌شود. نمونة آماری پژوهش حاضر را 90 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشکیل می‌دهد که 45 شرکت ضعیف و 45 شرکت قوی مورد آزمون قرار گرفتند. برای آزمون فرضیات پژوهش از مدل لاجیت استفاده می‌شود. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که اضافه نمودن متغیرهای حاکمیت شرکتی و محافظه‌کاری موجب ارتقای صحت پیش‌بینی مدل می‌شود.